Het zit erop. Het pronkstuk is klaar. Bloed zweet en tranen heeft het gekost om dit kunstwerk af te leveren. Rustig zittend op een bankje beschouw ik het resultaat van dit meesterwerk.

Ik zie kleurrijke schakeringen van rood/blauw (de Eindhovensche) wit/blauw (Princenbosch) roze/wit (de Wouwse plantage) blauw/beige (de Duke) en lichtblauw/blauw (het Woold). Aanvankelijk de teamleden verbonden met elkaar en als vaste groepjes neergezet op het doek. Begonnen in de veiligheid en beslotenheid van het eigen team, maar al schilderende ontstaat er een beeld van verbinding met teamleden van andere clubs. Ik zou het stuk zeker geen stilleven willen noemen.

Een trolley met golftas, staat te wachten in de hoek om voortgeduwd te worden door de golfsters. De een strijdbaarheid uitstralend, de ander gespannen onder toenemende druk.
De speelsters lopen over fairways met in de verte de felgroene greens van strak gemaaid gras. Lommerrijke omgeving met zingende vogels overal zichtbaar. De vlag nog in positie met stevige ondulatie in het verschiet. Hole na hole wordt in beeld gebracht, de dynamiek van het golfspel voelbaar in de penseelstreken.
Soms sta je up en dan is het weer down. Sporadisch een liefdevolle caddy ter ondersteuning. Vrolijke verfkleuren met dikke kwast aangebracht om de intense en sportieve strijd te symboliseren. In schril contrast met een donkere sluier, waarachter zich een schouwspel ontwikkeld van discussie met het regelboekje in de hand.
Bij hole 19 lonkt een zonnig terras, de wijnkoelers gevuld met een fris glas ter afkoeling van de hitte van de strijd. Soms de overwinning uitbundig gevierd in primaire kleuren, dan weer een compositie van geboden troost na een verloren partij in milde kleurenmengsels. Onder een laagje vernis ligt eventuele teleurstelling verborgen.
Enkele kippen op het schilderij vertegenwoordigen lawaaierig vrouwengekakel. Zij onderscheiden zich in de loop van de avond als de strijd gestreden is. Saillant detail is het beeld van de slapende hond met één oog open. Hij verzucht: ‘waar-maken-jullie-je-zo-druk-om?’

De omlijsting van het schilderij bestaat uit een tafereel van de Eindhovensche, vrolijk het kampioenschap vierend. Ook de eervolle aftocht van de Duke en de Wouwse Plantage krijgt aandacht in de afwerking van het kunstwerk. Princenbosch en het Woold geven het portret van de hoofdklasse extra cachet, want immers ‘klassebehoud!’

Ik denk niet dat dit doek een plekje in ‘Tussen kunst en kitsch’ krijgt, hooguit een plaatsje in de herinnering van mijn teammaatjes. Moge het een inspiratiebron zijn voor een volgend teamportret.

Graag tot volgend jaar.

Namens dames 1
Marij Coolen