Merwelanden maatje te groot voor Heren-1 (36)

Afgelopen zondag was het tijd om koers te zetten richting Toxandria voor een wedstrijd tegen de koploper én titelfavoriet De Merwelanden. Na de perfect verlopen thuisdag vorige week, waarvoor heel veel dank richting al het personeel (!), waren we vooral blij zelf weer te mogen spelen en ons te meten tegen een team dat vorig jaar nog in de Hoofdklasse speelde.

Veel druk zat er niet op de wedstrijd, aangezien we ons praktisch al gehandhaafd hebben in de 1e Klasse dankzij onze ruime overwinning in week 1. Zoals Nick, die er overigens zelf niet bij kon zijn, mooi verwoordde: “Zij moeten, wij mogen”.

Net als De Batouwe was Toxandria een nieuwe baan voor bijna al onze spelers en was de ronde voorspelen erg belangrijk. Of beter gezegd, dat dachten we. Ondanks dat Toxandria tot de “Oude Negen” behoort en de omgeving erg mooi is, valt de lay-out technisch gezien erg mee. Fairways zijn relatief gezien breed en veel holes zijn recht en lijken op elkaar. Het enige waar op gelet moest worden waren de kleine greens, die er overigens niet goed bij lagen.

Aangezien we wederom als tweede wedstrijd zouden starten, hoefden we “pas” na 7:00 uur te vertrekken. Achteraf gezien bleek dat alsnog veel te vroeg, want toen we aankwamen waren de zomergreens nog dicht en zouden we wanneer mogelijk later starten. Helaas was de captain van Toxandria vergeten dit naar alle captains te sturen, alleen De Haenen was hiervan op de hoogte. Na enige onzekerheid of de wedstrijden wel door zouden kunnen gaan, bleken we rond half 11 alsnog te kunnen starten. Waar we vorig jaar rond deze tijd van het jaar zonnebrand mee de baan in namen, zaten er deze keer een muts, wanten en een extra trui in onze tassen.

Zoals elke week Ted & Rens S. voorop, met deze keer daarachter Bjorn & Jules en Rens V. & Raymond, die deze week voor de zoals al eerder vermeld afwezige Nick inviel. Gedurende de ronde bleek dat geen enkel duo van ons team onder deed voor de duo’s van De Merwelanden. Alle partijen bleven redelijk in evenwicht en moesten door tot het einde. Omdat we ’s ochtends last-minute hoorden dat we vanaf hole 10 moesten vertrekken, zou een eventueel einde op hole 9 plaatsvinden: een par 3 van 175m, uphill en omringd door bunkers. Ted & Rens S. wisten op deze hole hun 1up voorsprong vast te houden en zorgden voor de eerste punten. Daarachter hadden Bjorn & Jules wat pech en verloren op hole 8. Rens V. & Raymond waren nog in de baan, stonden gelijk maar verloren hole 8 en moesten dus op hole 9 proberen een gelijkspel uit het vuur te slepen. Ondanks een knappe par save wisten ook de tegenstanders een par te maken en daardoor stonden we met de lunch 2-4 achter. Niets aan de hand, we hadden gevochten voor wat we waard waren en waren klaar om ’s middags te kijken of een stunt mogelijk zou was.

Dit bleek helaas niet het geval. In de middag kwamen de individuele krachten van de Zuid-Hollanders bovendrijven en hierdoor moesten Ted, Rens S., Bjorn & Raymond zich gewonnen geven. Alleen Rens V. en Jules zorgden met een gelijkspel en knappe winst voor punten ’s middags. Vooral voor Jules was dit knap, aangezien hij al snel ver achter kwam te staan maar zich knap terugvocht. Eindstand 5-13 en ondanks dat iedereen goed weerstand bood bleek De Merwelanden nog een maatje te groot voor ons team.

Het kampioenschap is uit zicht, maar we zijn al zo goed als zeker van handhaving en kunnen dus zonder druk toewerken naar onze laatste twee wedstrijden. Aankomende zondag zijn we vrij vanwege het Paasweekend, maar de week daarop spelen we tegen De Batouwe op Crayestein, de thuisbaan van De Merwelanden. Hierbij zullen we alle learnings van afgelopen zondag meenemen, inclusief die we ’s avonds op tv hebben gezien:

“Never give up.” – Tiger Woods.