Zondagochtend 7.45 uur. Ik ben op weg om samen met mijn golfmaatjes de eerste wedstrijd te spelen in de NGF-competitie.

Ik meander tussen weilanden door, op een weg omzoomd door bomen. Nog niet in volle bladerpracht, maar wel volop kleurrijke, lieflijke bloesem en vele schakeringen van frisgroene kleuren. In een week tijd is de sfeer van de wereld veranderd van nattigheid naar droogte en zonneschijn, nog wel een fris windje, maar met de geur van voorjaar. Ik word er helemaal blij van.

Dat frisse en energieke zien we terug bij de ontvangst door de dames van Albatross; gekleed in limoengroene trui, energieke oranje jasjes en een stralende lach als welkom. Daarbovenop het hartelijk weerzien met de dames van de Wouwse Plantage en de vriendelijke kennismaking met de dames van het Landgoed van Nieuwkerk en the Duke.

The Duke is vandaag onze tegenstander. De naam van de golfvereniging  doet een Engelse achtergrond vermoeden. Maar eerlijk gezegd denk ik, dat deze dames allemaal duchesses zijn. We schudden namelijk de hand van Angèle, Mireille, Eline, Colette, Stephanie en Marie (niet gevolgd door Antoinette, maar beginnend met Anne). Namen die toch echt in Frankrijk geboren zijn.

Wij heten Marjolein, Miranda, Wilma, Marij, Renata, Judith en Ruth. Nederlandser kan niet. Gelukkig hebben wij een Marie-Louise; dus kunnen wij ook een Frans accentje toevoegen aan de sportieve ontmoeting van vandaag.

In de avond tijdens het diner ontstaat er een gemoedelijke conversation entre de duchesses et de leden van ons team.

We gaan op zoek naar de overeenkomsten tussen hen en nous. En die zijn er best veel:

• Nous sommes très sportifs.
  
• Nous sommes élégants en très intelligents.
  
• Nous aimons le sport du golf.
  
• Nous sommes très belles et des filles jolies.
  
• Nous buvons un verre de vin avec le repas, maar we moeten toegeven dat het geen grand vin de Bordeaux is.
  

De duchesses vermelden vervolgens dat ze best wel ‘riche’ zijn. Toen ze dit zeiden dacht ik meteen: “oh mon Dieu, da ben ik nie.” 

Gelukkig wordt die plooi meteen glad gestreken. Het blijkt een petit quelquechose, want ik pareerde met “Je suis pauvre, mais heureux”. En dat laatste waren de duchesses ook.

Kortom we brachten samen une bonne soirée door avec beaucoup de plaisir.

Ik dien wel een petit verschilletje tussen nous en hen te vermelden:
wij hebben met 11-7 gewonnen.

Namens dames 1
Marij Coolen