Het zal toch zeker niet…….

Zondag 7-5-2017. Vandaag gaat het gebeuren, dit is de dag dat we kampioen gaan worden. We hebben aan 9 punten genoeg. Geen twijfel over mogelijk. We hebben het immers met elkaar afgesproken.

Voor dag en dauw op. Het is vroeg. Als ik heel eerlijk ben moet ik toegeven dat de afgelopen nacht onrustig is geweest. Ik ben op tijd naar bed gegaan en ben lekker ingeslapen. Maar om 2.30 uur wakker was toch ècht niet het plan.

Ondanks het feit dat ik me 20 x toegesproken heb dat ik me niet aan moet stellen en dat ik gewoon MOET gaan slapen, heb ik elk uur op mijn wekker gezien. Het zal toch zeker niet…..

Ik hijs mezelf mijn bed uit en gevoelens van kwispeling zijn ver te zoeken. Uitgerust ben ik niet. Ik controleer voor de 50e keer mijn golftas. Ik voel spanning. Ik prent mezelf in mijn hoofd dat spanning gezond is en dat dit tot betere prestaties leidt.
Het zal toch zeker niet…..

Bij aankomst op golfpark de Turfvaert in Rijsbergen, tref ik mijn golfmaatjes. Iets bleker en rustiger dan op andere competitiedagen. Ik begrijp dat geen van ons een goede nacht achter de rug heeft.
Het zal toch zeker niet…..

Veel eerder dan normaal gaan we inslaan. ‘Tjee…… wat zijn de greens hier snel!’ We spreken elkaar moed in; kom op, geniet ervan, het wordt een prachtdag, vandaag worden wij kampioen.
Ik app mijn lief dat we met een stand van 4-2 in ons voordeel de lunch in gaan.
Mijn kroketje smaakt me iets minder goed dan op de andere zondagen, ik meen dat de soep heter opgediend wordt dan normaal en mijn broodje eet ik niet helemaal op. Ik heb aandrang om toch nog ff mijn putting te oefenen.
Het zal toch zeker niet…
In mijn singel sta ik in no time 4 down. Uit het veld begrijp ik dat sommige van mijn golfmaten ook down staan. Ik ga terug naar mijn mindfullnes oefeningen. Het zal toch zeker niet……

Op hole 16 zie ik voor mijn ogen hoe één van ons een vreugdedansje maakt op de green. Partij gewonnen. Ik reken snel ff uit dat we nu 6 punten hebben, nog 3 te gaan. Ik heb geen flauw idee hoe het met de rest van mijn teamleden vergaan is. Achter mij hoopt zich een klein pelotonnetje aan publiek op. Fans, die helemaal uit Asten Heusden zijn gekomen om ons aan te moedigen en met ons het kampioenschap te vieren. Het zal toch zeker (#$%@**#£©µα ضض) niet…….

Ik sta 2 down en nog 2 te gaan. Dormi dus. Mijn hoofd slaat op hol. Als 1 van mijn teammaatjes haar partij nog gewonnen heeft, dan hebben we 8 punten. Jaaa maar dan moet ik mijn partij wel halfen, anders dan….. Het zal toch zeker (&^%^$#@#@!!*)*α!αصشꭁꬿꬿꭉꭉꭊꞭꞨꞤ#ꞡꬾꭏ$%^&*))@#!$ٯٯغ@) niet………………

Hole 17, par 3, 92 meter. Mijn hoofd spat uit elkaar; concentreer je, ontspan je, haal diep adem, het gaat echt helemaal nergens over, denk aan je routine, loop recht, blijf slim kijken, ga staan en slaan, blablablablablablabla Mijn afslag mag er zijn, de bal landt 1,5 meter achter de pin. Mijn hart maakt een vreugdesprongetje, YES, birdiekans. Mijn tegenspeelster legt de bal achterop de green, dus lange put.

Ze neemt de tijd, loopt voor de vlag en gaat op haar knieën zitten om de lijn van haar put goed te bestuderen. Hetzelfde ritueel van een positie achter de vlag en ook nog van de zijkant van de vlag. Pffffff Ik vraag of ik de vlag voor haar moet bewaken. Ze neemt haar tijd, een put van ongeveer 15 meter… Het zal toch zeker (&^%^$#@#@!!*)*α!αصشꭁꬿꬿꭉꭉꭊꞭꞨꞤ#ꞡꬾꭏ$%^&*))@#!$ٯٯغ@) niet………………

Ik zie de bal langzaam richting de vlag rollen. Er zit toch ergens een hobbel in die green??!! Ik wil die bal wel toeschreeuwen: ‘Vooruit wijk af, breek, ga een andere kant op, stop, rol voor mijn part terug, doe iets…. Gelukkig hij rolt voorbij de hole. Nu ben ik aan de beurt. Hoe houd ik mezelf in de hand? Mijn bal stopt ongeveer 10 cm voor de hole. Mijn tegenstander holet uit en dat betekent partijwinst voor haar. Het zal toch zeker (&^%^$#@#@!!*)*α!αصشꭁꬿꬿꭉꭉꭊꞭꞨꞤ#ꞡꬾꭏ$%^&*))@#!$ٯٯغ@) niet………………

Ik feliciteer haar en draai me voorzichtig om. Ik probeer een blik te vangen van mijn teamgenoten. Hoe is het bij jullie gegaan?? Hebben we er 9 punten uitgeperst?? Waarom lachen jullie niet?? Waarom kijken jullie allemaal naar beneden??
Het zal toch zeker (&^%^$#@#@!!*)*α!αصشꭁꬿꬿꭉꭉꭊꞭꞨꞤ#ꞡꬾꭏ$%^&*))@#!$ٯٯغ@) niet………………

Eén van mijn teammaatjes gooit haar armen in de lucht, JAAAAAAAAAAAAAAAA, we hebben het gered. 3 partijen in de singels gewonnen, goed voor totaal 10 punten. Yes, yes, yes, yes, yes, yes, yes, champione, champions, championnes, kampioenen, kampioenen!

We vieren een klein feestje op de Turfvaert met veel dank aan het support van onze medewooldleden. Dat was echt heel fijn en ondersteunend. Bij aankomst op het Woold denk ik… Het zal toch zeker niet……..

Jawel, een geweldige, gastvrije en warme ontvangst door het bestuur van onze golfclub, oud teamgenoten, heren 1 (27-holes) heren 1 (36 holes) en baaneigenaren. Wat een feest! Je weet dan meteen weer, waarom je juist van ‘t Woold lid bent. Heel hartelijk dank daarvoor, het was echt geweldig!

Namens dames 1,
Marij Coolen