De ngf-competitie is dit jaar een bijzondere, omdat deze heel erg bepaald is door het weerbeeld van de afgelopen periode.

De eerste speeldag op 7 april is afgelast omdat de baan op Landgoed Nieuwkerk nauwelijks te bespelen was. Alle banen hebben in de competitieweken enkele aanpassingen in de baan aangebracht, zodat spelen toch mogelijk was. Afgelopen zondag speelden we op the Duke. In het midden van die golfbaan ligt een ven. Rondom dat ven liggen normaliter een 3- tal holes, waaronder 1 par 3 met eilandgreen en 2 holes par 4.

Op dit moment is het eiland nog zichtbaar, maar de brug ernaar toe is in geen velden of wegen te bekennen. De par 4-holes met afslag over het water, zijn veranderd in een grote plas met daarin de toppen van de dennestruiken boven het wateroppervlak uitstekend. Door op een creatieve manier met de omstandigheden om te gaan, is het mogelijk gemaakt om toch een volwaardige golfcompetitie te kunnen spelen. 
Kortom; wat als een paal boven water staat, is dat baaneigenaren/ baanmanagers, greenkeepers, watermanagers, landschapsgeleerden, natuurkundigen, meteorologen (en alle anderen die ik vergeet) alles in het werk hebben gesteld om het golfspel en daarmee de competitie mogelijk te maken.
Waarvoor een groot compliment.

Uiteindelijk komt puntje bij paaltje; de natuur treedt ons tegemoet.
Voorafgaand aan elke competitiedag, heb ik mijn golftas gevuld met regenjassen, een extra shawl, mijn paraplu, handwarmers en 2 truien. Waarschijnlijk vanuit een soort van overtuiging dat ik op de ergste weersomstandigheden voorbereid moest zijn. Maar het weer stelt paal en perk aan mijn regenzorgen en aan de ballast in mijn golftas. We hebben elke competitiezondag het weer droog gehouden.

Sterker nog, soms had ik het gevoel dat het zonnetje me met een zuinige glimlach en een welgemeende knipoog, aankeek. De boodschap luidde zoiets als: “Ik laat jullie niet in de steek. Af en toe laat ik mijn zonnig snoetje zien. En dan mag jij je trui uitdoen en je blote (witte) armen tonen. Ik grijns een beetje, omdat jouw tas dan nog zwaarder wordt!”

In gedachten zwaai ik terug; “Ja hoor, ik voel je. Ik ben blij met je zonnestralen, al moet jij ook nog even wennen en je zonnewarmte geleidelijk en stapje voor stapje ten toon spreiden. Kom gerust uit je schulp!”

De zon heeft ons team goed gedaan, we staan niet voor paal.
Onze doelstelling is behaald, we hebben een volgende mijlpaal bereikt in de geschiedenis van dames 1. Klassebehoud is gelukt. Een 15-3 eindstand stond afgelopen zondag op het wedstrijdformulier in ons voordeel. 

We zijn er nog niet. De afgelaste wedstrijd van 7 april wordt as zondag ingehaald.
We kunnen nog een piketpaaltje slaan. Een kampioenschap ligt in het verschiet en daarmee kan promotie naar de hoofdklasse een feit worden.

Buienalarm zal stil blijven (die heeft een rustdag), de zon staat fier aan de hemel komende zondag. We ontvangen die zonnige en warme energie in zijn volle omvang. Zodat we gaan staan voor datgene waar we zoveel plezier uit halen; voor een sportieve ontmoeting en fijn golfspel. En hopelijk met een mooi eindresultaat.
Dat staat als een paal boven water. 

Namens dames 1
Marij Coolen