De hele week ging het in de groepsapp maar over één ding: de finale tegen Stippelberg (op dat moment de nummer 1 in de poule). Iedereen had zijn voorbereiding doorlopen: voorgespeeld, nog wat gewerkt aan de techniek, clubs gepoetst, enzovoorts. Vol goede moed vertrokken we vanaf het Woold in alle vroegte richting Roermond met de Herkenbosche als doel. Alleen een overwinning zou ons de titel kunnen brengen, dus moesten er minimaal 10 van de 18 punten worden binnengesleept.

De sfeer zat er bij aankomst meteen goed in en we werden hartelijk ontvangen door het thuisteam. De afgelopen weken hebben we deel uitgemaakt van een competitieve, maar vooral ook gezellige poule. Op de baan werd er flink gestreden, maar daarna werd er vooral flink gelachen. Dat lachen verdween naar de achtergrond en moest plaatsmaken voor focus toen we op de eerste tee stonden voor onze dubbels. De Herkenbosche is een prachtige bosbaan met veel blinde schoten en waarbij het, net als op het Woold, zeer belangrijk is om de fairway te raken vanaf de tee. Als team hadden we daarop onze strategie bepaald over wie in welke dubbel op de eerste hole af zou slaan. Wellicht ten overvloede, maar in een foursome slaat de ene speler op alle even holes als eerste af en de andere speler juist op de oneven holes.  

In onze vaste formatie gingen we van start met Jori & Frans voorop, gevolgd door Ruben & ondergetekende en als laatste Reinier & Ron. Het was vrij snel duidelijk dat onze tegenstander ook goed was voorbereid en met dezelfde strijdlust naar Limburg was afgereisd. Daarnaast was enige spanning merkbaar bij een aantal spelers van ons team.  Jori & Frans wisten uiteindelijk goed met de druk om te gaan en elkaar goed aan te vullen. Daarmee zetten zij de eerste 2 punten op het bord na een mooie 2&1 overwinning. Ruben had een moeizame start en we kwamen vroeg 4 down achter, dus we moesten aan de bak. Na een flinke inhaalslag kwamen we terug en zelfs voor te staan, maar een paar foutjes op de laatste holes zorgden ervoor dat we 2 down verloren. Achter ons hadden Reinier & Ron het lastig en verloren 4&2. Resultaat was een 4-2 achterstand en we hadden dus nog 8 punten nodig uit de singles.

Na een korte lunch moesten we snel weer verder en konden we op jacht naar de punten. Vanwege een krap tijdschema startten de singles niet op volgorde, maar dat mocht de pret niet drukken. Jori speelde wederom een weergaloze partij en veegde zijn tegenstander van de baan met 5&4. Leuk feitje: zijn tegenstander was Mark Vorderman (voormalig clubkampioen van het Woold). Ruben had zijn vorm herpakt voor de middag en zette met 6&4 zijn tegenstander aan de kant. In mijn partij was het stuivertje wisselen en was het spannend tot de laatste hole. Helaas was mijn tegenstander net iets scherper rondom de greens, waardoor ik 1 down verloor. Ron trok helaas ook aan het kortste eind en verloor na een goede strijd 2 down. Frans wist daarentegen zijn partij op 18 te winnen met 2up en zorgde voor de volgende stap richting de overwinning. 

Alles kwam neer op de laatste partij van Reinier en alle elementen voor een echte finale zaten in dat slot. Voor een vol terras drukte hij op hole 16 een korte putt in de hole om deze te halven en een 3&2 overwinning te behalen. Direct na die putt werd hij onder luid gejuich van het team en applaus van het terras als een held binnengehaald. 

Wat zo mooi is aan competitie spelen voor het Woold is de betrokkenheid vanuit de club. Gedurende de dag hebben we verschillende leden van het Woold gezien die het team kwamen aanmoedigen, waar we natuurlijk zeer dankbaar voor zijn. Daarnaast was er veel interesse vanuit Heren 1 (die zelf een knallend resultaat hadden neergezet die dag), eerst via berichten en later via facetime. Maar ook de vele berichten en telefoontjes vanuit de voorzitter, de technische commissie, captains en spelers van andere teams en verschillende andere leden waren erg mooi.

De “jonkies” hebben zich deze dag laten gelden, maar als nieuw team hebben we dit voorjaar samen gestreden en een titel in de wacht gesleept. Volgend jaar maken we onze opwachting in de tweede klasse, maar eerst wacht voor iedereen het individuele seizoen met deelname aan de verschillende mooie wedstrijden en evenementen op de club. 

Als laatste wil ik mijn teamgenoten bedanken voor hun inzet, energie en vooral samenwerking en gezelligheid. 

Namens Jori van de Wiel, Nick Goedhart, Frans van Bree, Ruben van Someren, Ron van den Heuvel en Reinier van de Ven,

Een trotse captain,

Raymond Koster