Weer
Donderdag 9 augustus 2018, een dag in een prachtige zomer. Zelden zoveel zonnige dagen gehad, als in de lente en zomer van 2018. Het is blote-benen-weer en een mooi moment van laten zien en gezien worden op terrassen, campings, fietspaden, wandelroutes en natuurlijk de golfbaan.
De aankondiging van de start van editie 5 van de Rabobankcompetitie 2018 gaat gepaard met knalwerk en geroffel. Het knalwerk is geen vuurwerk zoals je verwacht bij een feestelijke nationale gelegenheid op een late zomeravond.
Het is 13.30 uur in de middag. Het geknal komt uit de lucht. Donkere wolken pakken zich samen boven het Woold en het mooie hete zomerweer wordt onderbroken door een ander weerbeeld. We zitten wat onwennig op het overdekt terras te kijken naar regendruppels die echt wel wat naam mogen hebben. Ik ben me bewust van het geluid van ritmisch geroffel van regendruppels. Als je je ogen dicht doet en alle menselijke geluiden even uitschakelt, is het een imponerend hoorspel van gelijkmatigheid, kracht en souplesse.
Velen zijn erg blij met het voelen en ervaren van deze nattigheid.
De greenkeeper, die even niet hoeft te sjouwen met zware slangen om de regeninstallatie in te stellen op weer een droge plek op de baan.
De agrariër, die even een beetje lucht krijgt omdat zijn gewas een (kleine) oppepper krijgt. Het brengt een sprankje hoop op een iets betere oogst dan verwacht.
De 85-jarige in het zorgcentrum. De benauwdheid, die het leefklimaat in de ontmoetingsruimte bepaald krijgt iets verkoelends. Het geeft wat ruimte in die plakkerige rolstoel.
De brandweerman, die een beetje hulp krijgt bij het blussen van de vele bosbrandjes.
De regen trekt zich toch maar weer terug, nog wat restdruppels en dan gaan we de baan in. Een heerlijke middag met een aangename temperatuur, verkoeld door een klein buitje tussendoor.
Bij onze voorlaatste hole beseffen we, we gaan het niet redden zonder nat pak. Met bakken komt het eruit; een echte malse bui.
Voor mij het mooiste moment van de middag. Met mijn flightgenoten loop ik, met paraplu, de green op. De een houdt de plu voor de ander vast. Vlug putten en de volgende is aan de beurt. Een windstoot noopt ons tot knielen en om de plu kort boven de grond te houden. Zelf kruipen we onder moeders paraplu. Ik voel me ondeugend en speels. We hebben er lol in. Met plezier scoren we par en een bogey op een green, die binnen 20 seconden helemaal blank staat.
Tot op mijn ondergoed nat verdwijn ik in de kleedkamer. De heerlijke douche doet me denken aan de regen op de baan. Wat een zegen!
Met droge groet,
Marij Coolen
MC training & coaching
