Uitslapen op een competitiezondag. Althans, zo voelde het toen ik om kwart voor 8 de auto startte om Ted op te halen. We hadden afgelopen zondag (21 april) namelijk de “late” start om 9.30 uur en we speelden op De Peelse Golf, wat bijna om de hoek is. Wil dat zeggen dat iedereen later wakker was dan normaal? Ik denk het niet, aangezien Nick om 7.00 uur al een spraakopname van fluitende vogeltjes in de groepsapp dropte. We zullen het een gezonde dosis wedstrijdspanning noemen! De kraker tegen Rijk van Margraten stond op het programma. De promovendus in onze poule heeft al 2x ruim gewonnen en doet mee om de bovenste plekken, net als Brunsummerheide en ons team.

We kunnen dus voorzichtig stellen dat deze wedstrijd de eerste kraker in de poule is. Daarbij is het prettig dat we deze op de Peelse Golf spelen, voor iedereen van ons een bekende baan, met Stijn in het bijzonder: gezien het aantal rondes dat hij daar al gelopen heeft kunnen we gerust stellen dat hij de baan beter kent dan de hele poule bij elkaar.

3-3

9.30 uur, tijd om de foursomes te starten in frisse condities: het kwik net boven nul, een flinke wind en sporadisch een zonnetje dat achter de wolken vandaan kwam. De baan speelde naast de zachte ondergrond dus ook nog eens extra lang door die lage temperatuur. Desondanks liepen de wedstrijden aardig door en ging het in alle partijen gelijk op. Stijn & Jules stonden in de eerste dubbel een tijd achter en ook even voor, maar moesten uiteindelijk door naar hole 18. Aan het einde van de foursomes kwam onze teamgenoot Rens Vendrig wederom even langs om te kijken hoe het ging en misschien ook wel om een blik op de tegenstanders van aankomende te werpen. In dubbel 2 leverden Taylor & Nick knap werk door op hole 17 te winnen. In de derde dubbel liep het niet echt bij Ted & mij en we moesten ons helaas gewonnen geven op hole 17. Op dat moment was de eerste dubbel op hole 18 bezig en maakte Jules een korte putt om een gelijkspel uit het vuur te slepen. Tussenstand: 3-3 & all to play for!

8-6

We wisten dus dat we aan elkaar gewaagd waren en dat het in de middag alle kanten op kon gaan. Met Stijn op kop vertrokken we tegen half 3 voor de singles op hole 1, daarachter volgden Jules, Taylor, Nick, Ted & ikzelf. Als captain was het lastig om te peilen hoe het over de hele linie gaat, aangezien de baanrouting dusdanig is dat je in het begin een paar spelers tegenkomt en dan pas bij de turn weer. Stijn stond voor, net als Jules & Taylor, maar daarachter stond iedereen achter. Echter, de info die doorkwam was soms gedateerd of via via doorgekomen. Het was in elk geval duidelijk dat het een close call zou gaan worden. Stijn speelde (wederom) gelijk en bracht daardoor de stand naar 4-4, waarna Jules winst pakte en Nick verloor (beiden op hole 15). Ondertussen behield Taylor zijn voorsprong tot zijn tegenstander holes tekort kwam om dit nog in te halen: 8-6 op het bord.

12-6

We waren er bijna, maar: Ted & ik stonden rond de turn nog achter. Potentieel een 8-10 verlies dus. In de loop van de backnine werd bij beide singles duidelijk dat er een kanteling plaatsvond. Allebei kwamen we op hole 12 all square en wonnen we hole 13, waardoor de winst ineens een stuk dichterbij was. Ik kwam 2 up op 14, maar moest hole 15 direct weer inleveren en daardoor lag alles weer een stuk meer open. Positiever nieuws kwam van de flight voor me, aangezien Ted hole 16 won en daardoor dormie 2up kwam. Een 9e punt was zeker en dus minimaal een gelijkspel. We wilden echter meer en dus bleef de focus aanwezig voor een goed slotakkoord. En die kwam er. Ted verloor hole 17 en moest door naar 18, waar hij een korte putt had voor een 1 up winst: 10-6 op het bord. Hierachter stond ik op de fairway te wachten, inmiddels weer all square na een birdie van de tegenstander op hole 17. Na een goede lay-up en een wedge stiff bij de vlag was aan mij de eer om met een birdie de winst binnen te trekken en de eindstand op 12-6 te brengen. Euforie bij het hele team, aangezien iedereen de laatste holes meeliep als support en Jules mij ook nog even als caddie heeft bijgestaan. Wat een teamprestatie in een wedstrijd waar het er echt om spande!

Tijdens de borrel & het diner werd het nog hevig nagepraat over wat er gedurende de dag allemaal gebeurd was, want één wedstrijd bestaat uit 9 wedstrijden die allemaal ook weer meerdere verhalen voortbrengen. Gelukkig hadden die verhalen voor ons een mooi einde en (net als het Heren 2 36-holes team) gingen we weer als laatste huiswaarts.

Tussenstand & spelerswissel

Door deze overwinning komen we qua punten gelijk met Brunssummerheide, maar moeten we hen op doelsaldo voor ons dulden. Margraten blijft ook op 4 punten staan, maar zij zijn aankomende zondag gastheer en spelen dus niet. Onderin gaan de Peelse Golf & de Dommel uitmaken wie er in de 1e Klasse actief zal blijven.

Bij ons zal er overigens een spelerswissel plaatsvinden die al maanden vast staat: dit seizoen delen Nick & Rens Vendrig één basisplek en na 2 wedstrijden maakt Nick daarom nu plaats voor Rens Vendrig. Hij staat te trappelen om samen met ons de laatste wedstrijden in te gaan. Nick, dank voor je bijdrage met 6 van de maximaal 8 te behalen punten!

Het beloven aankomende zondag dus 2 geweldige wedstrijden te gaan worden, ik kan alleen maar aanbevelen om richting de heuvels van Margraten te komen voor een kijkje. Zowel voor het niveau golf als voor de support, want dat kunnen we natuurlijk altijd gebruiken!

---

Namens Heren 1 36-holes,

Rens van der Schouw