Zoals u wellicht weet is de Rydercup een matchplay treffen tussen de profteams van USA en Europa. Een spektakel dat elke 2 jaar georganiseerd wordt. 

Bij onze club is dit format omgetoverd tot een jaarlijkse teamcompetitie waarbij alle leden van de Vier Eijckenbaan mogen deelnemen. De spelers van een team bepalen samen de naam van het land dat zij vertegenwoordigen. De organisatie maakt hierbij geen onderscheid tussen de verschillende continenten en zo kan het dat er in de loop van de jaren al diverse exotische bestemmingen voorbij zijn gekomen in de line-up.

Het gevolg hiervan is dat de cup met de grote oren inmiddels in diverse werelddelen in de prijzenkast heeft gestaan. Goed voor de promotie van het Woold maar toch wel zuur voor Europa, de bakermat van het mooie golfspel. In de editie van 2024 ging de beker helemaal naar Palau, Oceanië en dit jaar klopte het team van Zuid-Afrika flink op de deur. Het zal toch niet weer!

Er werd gestreden in 2 poules, totaal 11 teams waarbij de poulewinnaars voor het kampioenschap en de bijbehorende Rydercup mochten spelen. In poule A (6 teams) wisten de Eagles Denemarken 4 van de 5 wedstrijden winnend af te sluiten, totaal 38 punten. In poule B (5 teams) was Swiss Precision Zwitserland te sterk voor de rest met 3 winnende wedstrijden en een gelijkspel, totaal 32 punten.

Een spannende pot diende zich aan maar het weer werkte niet mee. Anders dan de afgelopen tijd was het koud, veel wind en nat, heel erg net. Echt weer voor Atlantis (de onderzeeërs) maar zij haalde te weinig punten in de poulfase om te mogen strijden voor de cup. 

De organisatie had het echt te doen met de deelnemers. Hoe konden we deze extra inspanning een beetje verlichten?  We deden een poging. De keuken maakte een heerlijke hete drinkbouillon en toen samen in de buggy de baan in. Deze opkikker werd erg op prijs gesteld, hoewel we meermaals de vraag kregen of we ook droog ondergoed bijhadden.