‘Bescheidenheid siert de mens’, is een bekend Nederlands spreekwoord.
Maar betekent het in de kern ook niet zoiets als je eigen kwaliteiten kleiner maken dan ze zijn.

Ik laat op dit moment de bescheidenheid even varen, maar laat arrogantie achterwege. Het echte en eerlijke verhaal mag ook verteld worden.

We mochten met een ‘gelukje’ in de hoofdklasse aantreden. Vorig jaar hadden we evenveel punten als de Wouwse Plantage, maar ons onderling duel verloren we. Dus zij maakten promotie naar de hoofdklasse. Echter, een ander team in de hoofdklasse viel uit en wij mochten deze plaats innemen. Een onverwachte promotie, dat is een feit. We waren verheugd en dankbaar dat wij die kans kregen, maar we waren ook realistisch. Wat zou ons te wachten staan? We verwachtten single handicappers als tegenstanders, stevige potjes, mooie banen, oude bekenden en de wil om ons mannetje te staan. Ons doel? Klassebehoud zou heel gaaf zijn.

De eerste wedstrijd tegen het team van Margraten, verraste en verbaasde ons. Na een 4-2 achterstand na de dubbels, wonnen we een aantal singles en daarmee werd de uitslag van die wedstrijd bepaald op 10-8. Op de allerlaatste hole beslist in ons voordeel.
Onze kwaliteiten die dag? In staat zijn om de achterstand in de wedstrijd om te keren naar een positief resultaat, ondanks spanning die voelbaar was. In die spanning dicht bij elkaar blijven, leidde tot trots in ons team.

De tweede wedstrijd was tegen de Swinkelsche, een oude bekende. We waren consistent….ook nu na de dubbels een 4-2 achterstand. Maar in de singles werd de boel helemaal omgedraaid, de einduitslag 12-6.
We hadden ondertussen onder de knie om niet bang te zijn voor tegenspelers met een lagere handicap. Een kwaliteit die ons nog vaker te pas zou komen.  

Wedstrijd 3 tegen het Rijk van Nijmegen. We wisten dat zij graag wilden scoren tegen ons. We stonden immers aan kop in onze poule na 2 wedstrijden. We hebben geleerd van voorgaande wedstrijden; na de singles stonden we 6 up, geen achterstand deze keer. Leren van eerdere ervaringen, dat is iets wat ons team zeker heeft omarmd. Een stuk relaxter kun je dan aan de singles beginnen. En wat een feest… in de singles winnen we zomaar 3 wedstrijden, waardoor een ruime overwinning met 12-6. We gaan fier aan kop, wat een weelde. Ons doel van klassebehoud is al voor het einde van de competitie behaald.
Eerlijk is eerlijk; we hadden sommige uitslagen van onze tegenstanders niet verwacht en dat hielp ons wel een beetje. Maar de realiteit is dat wij hun steken niet hebben laten vallen.

Onze ‘thuisdag’ werd een dag met een koninklijk randje. Daar kwamen nog veel meer talenten bovendrijven dan de competenties die handig zijn in het golfspel. Een kleine opsomming: creativiteit, plezier. Commitment aan wat we doen, enthousiast en onbevangen vanuit vanzelfsprekendheid. Elkaar vertrouwen en genieten van de dynamiek van die dag. En ja, de zon scheen met alles wat hij in zich had en dat was niet onze verdienste. 

En dan 11 mei. De finaledag van de poulewedstrijden. We mochten verliezen, maar het was fijn als de 2 ‘Rijkjes’ zouden eindigen in een gelijkspel of dat het Rijk van Nijmegen zou winnen van Margraten. Het is waar dat zij aan hun verplichtingen hebben voldaan. Dus we konden niet meer ingehaald worden. We zijn KAMPIOEN!

De ontlading was groot, ondanks verlies tegen de Eindhovensche. Het werd een feest met zang, speeches, tranen, bubbels, dans, cadeautjes en wederom als laatste naar huis.

Wat persé niet onvermeld mag blijven is de onvoorwaardelijke ondersteuning van caddies, onze filmmaker, Nick Goedhart, invallers, het horecapersoneel van het Woold, publiek (dankjewel Jan Karel en Karin voor jullie aanwezigheid). Zelfs de golfshop is vroeg in de ochtend geopend, zodat onze poulegenoten nog wat inkopen konden doen. En dan uiteraard ons thuisfront. Zij moeten immers alle verhalen, verliezen, ervaringen en spanning aanhoren en soms de-escaleren.

Op 24 mei mogen we in Leeuwarden (!) aantreden tegen Zeewolde. We spelen dan een halve finale voor het landskampioenschap. Dat is in de geschiedenis van het Woold nog nooit eerder gebeurd. 

Dat is een kers op de taart, ook al valt die taart in het feestweekend van het Woold. Zeewolde is een tegenstander met een gemiddelde handicap van 3,1. Wat kan ons het schelen? We zetten gewoon al onze vaardigheden, kwaliteiten, competenties en talenten in. En bovenal; we gooien de bescheidenheid aan de kant. 

Namens dames 1
Marij Coolen