Vliegende clubs

“Zachtjes tikt de regen tegen op mijn zolderraam, ritme van de eenzaamheid”. Juist afgelopen donderdag werd Rob de Nijs ingehaald. Het regende, niet zachtjes maar hard, het waaide, niet hard maar heel hard en de eenzaamheid werd verdreven door saamhorigheid. Zelden me zo verbonden gevoeld met mijn flightgenoten. Weerstand kweekt weerbaarheid. 

De voortekenen waren ongehoord. Weeronline gaf het weercijfer 1 voor de tijd tussen 13.00 u en 18.00 u. Gelukkig leek het rond 13.30 uur mee te vallen en ging de 18 holeswedstrijd normaal van start. Anderhalve hole gespeeld en de regenkleding kon aan.

Sommigen probeerden de paraplu te gebruiken maar dat leidde tot omwaaiende trolleys en een topomzet aan nieuwe paraplu’s op vrijdag. Paraplu’s lijken handig, maar meestal gaat regen samen met wind en daar kunnen ze slecht tegen. Dus regenpak aan en spelen. 

Máár…..langzaam zagen we spelers richting clubhuis vertrekken. Niet iedereen bleek regen en wind als een gezonde uitdaging te zien. Los van het feit dat sommigen lichamelijke klachten krijgen door de afkoeling en dan getuigt het juist van wijsheid de warmte op te zoeken. Eén van de leden had een club een meter of veertig door de lucht zien vliegen door te gladde handen en vond het toen ook mooi geweest.

Zij die voortgingen hadden daar na afloop geen spijt van, het waren er op de 18 holes uiteindelijk vijf. Na afloop waren zij herkenbaar aan een niet van hun gezicht te branden grijns van voldoening. Onderweg hadden we al de verwachting uitgesproken dat uitspelen genoeg zou zijn voor de dagwinst. Helaas had de organisatie, tijdig naar het clubhuis vetrokken, besloten de wedstrijd ongeldig te verklaren. Niet dat uw verslaggever daar rouwig om is, zijn score verdient niet onthouden te worden maar zijn flightgenote Miranda Raaijmakers werd in ieder geval de morele winnares bij de 18 holes dames met enerzijds een prima score en anderzijds een ongekend optimisme en speelplezier ook onder deze omstandigheden. We hebben haar bedrijfscredo onderweg gewijzigd in: “Sensare, uw partner bij tegenwind” ☺.

Uiteindelijk belandde iedereen in het clubhuis en was hole 19 aan de beurt. Heerlijk gedoucht, schone kleding, lekkere soep bij binnenkomst en goed gezelschap.

Onze voorzitter sprak van een aparte dag en bekende ook zelf de wedstrijd “gesaboteerd” te hebben, het is hem vergeven. Kort werd het bezoek aan de in opbouw zijnde kaasgroothandel gememoreerd. Aan de reacties van mijn tafelgenoten te merken was iedereen bijzonder onder de indruk van het bezoek, de één na de andere anekdote rolde over de tafel. Bijzonder aan dit bedrijf is ook dat vijf leden van de BC betrokken zijn bij de ontwikkeling/bouw.

Er was een start-up aanwezig bij de BC, Maarten van Rooij van Arrow Productions, gespecialiseerd in alles wat met kabels te maken heeft.  Nieuw BC-lid BurgtBouw was met twee personen voor de eerste maal vertegenwoordigd.  Marc Schultka had als gast Bas van Vliet meegenomen, beiden speelden de 18 holes volledig uit! 

Onze voorzitter nodigde de daggasten uit nogmaals deel te nemen aan de Rabocompetitie en dan met beter weer.

Bedrijf van de dag was HeartBeat, het administratiekantoor van Gerry Lardenois-Konings. Via de bankwereld kwam Gerry als zelfstandig onderneemster in het pensioenadvies terecht. Inzicht in de jaarcijfers is dan onontbeerlijk. Regelmatig werd ze daarbij door ondernemers gevraagd of ze er niet voor voelde ook de administratie te verzorgen. Hieruit is haar administratiekantoor ontstaan.
De kerntaken zijn het verzorgen van de cijfers (o.a. financiële administratie, omzetbelasting debiteurenbeheer), het geven van inzicht ( o.a. inrichten administraties, beoordelen administraties, tussentijdse rapportages) en zorgen voor sturing (ondersteuning administratief personeel en management). (Bron: www.heartbeat.nu) Gerry wist vol overtuiging haar bedrijf onder de aandacht te brengen.

Onze voorzitter wees nog even op de komende afspraken, die op de website zijn terug te vinden.

Last but not least de winnaars van de dag: Hellen Feller, 20 pt. (9 holes), Mark Schulkra 34 pt. (18 holes), de longest: Femke van de Horst en Paul van Vroonhoven en de nearest: Miranda Raaijmakers en Peter van de Horst.

Uiteindelijk gingen wind en regen liggen, maar niet nadat uw verslaggever zijn oor al lang op het kussen had gelegd. Wat blijft is een onuitwisbare herinnering.

Theo Lankhorst