Senioren van Het Woold 1 tegen Maastricht 1. David tegen Goliath?

Eerst even dit. Het team van de gastheren van Prise d’eau moest vrijdagmiddag hun beste speler, Jammo Brizzi gaan begraven. Maandag aan een hartstilstand overleden op 62-jarige leeftijd. Onze captain Jack, die eigenlijk niet zou spelen, ging uit medeleven daarom toch mee. Alles ging gewoon door. Waardering en hulde voor het Prise d’eau team en captain Jack.

In 2013 kampioen in de zesde klasse, in 2014 kampioen in de vijfde klasse. De kans om kampioen te worden in de vierde klasse is ons niet gegund. De NGF is kennelijk onder de indruk en heeft ons team maar meteen in de derde klasse ingedeeld!

En wat kom je dan tegen? Vrijdag 3 april nieuwsgierig tuffend naar de brede Prise d’eau golfbaan in Gilze om het op te nemen tegen Maastricht 1. Als je naar hun opgegeven handicaps keek, toch een beetje Goliath tegen David.

 

Het is Paastijd en u kent ook vast wel het verhaal van Samson en Delilah. Want niet alleen onze Sjaak Leenders, maar ook een speler van Maastricht was getooid met een lange paardenstaart. “Ik heb de langste”, zei Sjaak na een oogopslag. Maar ondanks de haarlengte was het niet de dag van Sjaak. We zagen het al meteen. Zijn eerste afslag slicete rechts richting struikgewas en nadat de bal van Henk was gekozen sloeg Sjaak hard in de grond. Daag eerste hole…

En zo ging het ongeveer ook op de overige holes. Stimulerende opmerkingen van captain Jack mochten niet baten. Jan-Karel voorspelde dat we aan zes holes genoeg zouden hebben. En je gelooft het niet, maar het koppel Maastrichtenaren had niets tegen Jan-Karel en Harry in te brengen. Na zes holes was het echt 4 up 3 te gaan! Debutanten Cor en Guus haalden het niet, zodat de stand bij de lunch 4 tegen 2 in ons nadeel was.

Na de lunch met nog steeds fraai weer, ging Sjaak toch weer de mist in. Hij speelde tegen een Oncoloog uit Maastricht en haalde daarbij veel medische kennis op. Maar het golfen wilde deze dag gewoon niet lukken.

Met Harry ging het stukken beter. Tegen Leo, ooit oprichter en eerste voorzitter van de Golfhorst, werd het letterlijk een uitputtingsslag die na 15 holes gedaan was, 4 up en nog 3 te gaan.
Jan-Karel maakte volgens zijn tegenstander NUL fouten en daar was geen kruid tegen gewassen. Weer twee puntjes erbij.
Guus had wat last van blessureleed en zat al vroegtijdig binnen. Cor verraste met winst op de Maastrichter Paardenstaart. En dan Henk! 18 holes lang een evenwichtige strijd. Op hole 18 put hij de winnende bal 2 cm. naast de hole. Die 2 cm. betekende een eindstand van 9 tegen 9.

Na enkele Leffens en rode wijn hoorden wij Sjaak filosoferend op de achterbank met een Cruijfiaanse uitspraak “als je sterspeler uit vorm is, ken je ook niet winnen”.
Wij gaan voor handhaving in deze klasse. Na 2 kampioenschappen en een klas overslaan zou dat toch prachtig zijn, nietwaar?

H. Welten