Motivatie en Amstel Gold Race

Voorafgaand aan de competitiedag van afgelopen zondag gebeuren er een paar opvallende dingen. Ons team krijgt een videootje toegestuurd van een mijnheer die vol enthousiasme, passie en in onvervalst Helmonds dialect zijn teamgenoten aanmoedigt om er HEULEMÖLL vur te gon op de wedstrijddag. Om vooral de FOOOCUS op de wedstrijd te hauwuh en om goewd SAMEN te werrukuh. KAMPIOENTJUUUH; dat wil hij worden!!!!

Daaropvolgend komt een vriendelijk, doch dringend e-mailtje van onze captain. Ze vermeldt hierin de opstelling en het verzoek om op zaterdag ‘NEE’ te zeggen tegen ons chardonneetje, waarvan we zo gewend zijn om er ‘JA’ tegen te zeggen. Ik vraag me oprecht af wat er allemaal aan de hand is.
Nou daar ben ik achter gekomen; We gaan op zondag de Amstel Gold Race golfen!

In het Limburgse landschap rond Cadier en Keer op het Rijk van Margraten is het een drukte van jewelste. Je ziet overal ploegleidersauto’s, materiaalwagens en een reclamekaravaan.

Onze kopvrouwen slaan als eerste af, wisselen elkaar prima af en trekken aan de kop van het peloton om het tempo op te voeren.
Het is allemaal wat onwennig, want boven ons cirkelen een aantal helikopters met televisiecamera’s, die ons nauwgezet volgen. De tourdirectie van Margraten komt in een buggy voorbij om te vragen of we echt even naar de pers willen zwaaien, want dat is goed voor het imago van de golfsport.
Halverwege de koers zijn we niet helemaal tevreden. De tussenstand is 3-3. Onze hele golfploeg is het erover eens; zowel de kopvrouwen als de knechten moeten er een tandje bij zetten.

De wedstrijd kent niet alleen vlakke stukken, maar ook ‘vals plat’ en venijnige heuvels met een hellingspercentage van meer dan 10%. Ik sleur met mijn trolley omhoog en omlaag. Het lijkt wel een oma-fiets met een veel te zwaar verzet. Ik krijg een wat wrang gevoel als ik mijn tegenstander een trolley met de kracht van 1 vinger omhoog zie duwen. Ik hoor een zoemend geluid. En jawel hoor, ik betrap haar op een ingebouwd motortje in haar trolley. Ja zo kan ik het ook!

We laten ons niet afleiden door allerlei randzaken, we nemen nog een bidonnetje met wat lekkers en we peren er tegenaan.

Bezweet, verzuurd en uitgewoond druppelen we één voor één over de meet. We trekken ons shirtje recht (voor de reclame) en vallen uitgeput in de armen van onze ploegleider. We hebben ècht alles gegeven. We hebben nog nooit zo goed gepresteerd in een officiële wedstrijd van de NGF-competitie. Alleen maar lachende gezichten want we worden dagwinnaar in de meerdaagse wedstrijd van de ngf-competitie en WINNEN met 14-4!

Namens dames 1,
Marij Coolen