Is het Moeten of is het Mooi?

De laatste competitiedag is voor de dames van het Woold een bijzondere dag. We spelen niet eens een wedstrijd, we zijn gastvrouw op onze eigen baan.

“Nou makkie, ik hoef vandaag niet zoveel”, denk ik dan. Echter schijn bedriegt…. niets van dat alles. Al om 8.00 uur is het een drukte van jewelste bij het Woold. Gastvrijheid is het devies bij onze golfbaan en dus wordt alles in het werk gesteld om het onze gasten naar de zin te maken. Prima idee, zou je denken.

Ware het niet, dat wij als golfsters wel geacht worden om daar een bijdrage aan te leveren. We moeten heftig uit de comfortzone van een normale competitiedag komen. Voor ons geen rek- en strekoefeningen, geen balletjes inslaan op de driving range, geen mentale voorbereiding op de dubbels in de morgen en geen single wedstrijd in de middag. Nee, wij moeten vandaag hele andere dingen doen.

De ballen moeten we keurig gestapeld op de driving range klaar leggen, voor onze tegenstanders.
De ontvangst is buiten in het zonnetje, waar wij stoelen aan moeten slepen op het terras, voor onze tegenstanders.
Een uitgebreid en hartelijk welkom verzorgen, voor onze tegenstanders.
De bunkers moeten we aanharken, voor onze tegenstanders.
Het starten moeten we vlekkeloos en op tijdschema laten verlopen, voor onze tegenstanders.
Een mooie tafelschikking maken met servetten omwikkeld met logo’s, voor onze tegenstanders.
We moeten een overzichtelijk scorebord maken om de uitslagen op een rijtje te krijgen, voor onze tegenstanders.
Een leuk cadeautje inpakken voor de kampioenen van onze poule voor één van onze tegenstanders; En uiteindelijk moeten we een liedje zingen, (echt waar) voor onze tegenstanders.

Wat deze dag zo bijzonder mooi maakt:

Het prachtige weer. Het geschreven bord bij de ingang van het clubhuis om onze tegenstanders welkom te heten. Het mooie terras, waar de bediening van Volentieri alles in het werk stelt om het onze tegenstanders en ons naar onze zin te maken. De baan die er prachtig bijligt en waar de greenkeepers op zondagmorgen nog aan gewerkt hebben. De familie eend, die over de baan waggelt in de morgen. De bijdrage die elk van mijn teamleden levert om er een succesvolle dag van te maken. De humor en de lach, die op verschillende momenten van de dag te horen is. De heerlijke lunch, die zo lekker bereid is door onze koks. De waardering van onze tegenstanders voor zoveel Brabantse gastvrijheid. Het feit dat zij opmerken dat aan elk detail gedacht is. De energie die opborrelt bij een discussie over een bal in de biotoop en de volwassen houding om het meningsverschil op te lossen.
De prachtig gedekte tafels vlak voor het diner. De speeches van de captains van elk team.
Het kampioensteam van heren 2, die nog even langs komen. De bedankmail van onze tegenstanders met de uitnodiging om zeker nog een keer samen te spelen. De warmte en vriendschap die ik voel bij dames 1 van het Woold.
Van een moeten, iets moois maken. Dat wij hebben wij met heel veel plezier gedaan…….voor onze tegenstanders:

Lynsay, Jacqueline, Monique, Els, Susan, Joyce, Joanita, AnneMarie, Carola, Linda, Conny, Mientje, Yvonne, Jeanine, Angelique, Hil, Natasha, AnneMarie, Ria, Riet, Simone, Marije, Helen en Nici.

Graag tot volgend jaar,

namens dames 1,
Marij Coolen