Heren-1 (36) eindigt als tweede en blikt terug op competitieseizoen

Afgelopen zondag werd op onze baan de competitie afgesloten door de andere teams. Drie teams maakten nog kans op de eerste plaats, waarvan er een van hen ook nog kon degraderen (Brunssummerheide). Raar? Ja, enorm.

Maar dat tekent onze poule van dit jaar ook, aangezien iedereen van elkaar kon winnen. De eerste wedstrijd was de “derby” Hoenshuis – Brunssummerheide, waarbij de mannen uit Brunssum met een invaller hun team een flinke kwaliteitsimpuls gaven.

Dit had ook zeker baat, want uiteindelijk wonnen ze met 13-5. Hierna moesten ze wachten op de uitslag van De Peelse Golf – Best, aangezien De Peelse Golf met een overwinning de eerste plaats zou pakken. Na een 5-1 voorsprong bleken ze het alleen in de middag echt weg te hebben gegeven en verloren uiteindelijk met 8-10. Hierdoor eindigde Brunssummerheide op plaats 1 met 5 punten en wij op plaats 2 met 4 punten voor Hoenshuis & De Peelse Golf op basis van doelsaldo. Best degradeerde met 3 punten.

En zo eindigde onze competitie dus met een zeer verdiende tweede plaats, iets wat we vooraf niet verwacht hadden maar wel enorm hard voor gewerkt hebben gedurende de gehele voorbereiding. Vanaf begin november is er namelijk week in week uit getraind en werd iedereen door elkaar bij elke training gepusht om net dat beetje extra te geven.

We hebben dit niet alleen zonder steun kunnen doen en willen daarom via deze weg een aantal partijen bedanken. Ten eerste het personeel van de golfbaan voor de perfect verlopen thuisdag en de goede condities van de baan. Daarnaast Rob Mouwen voor het verzorgen van alle lessen gedurende ons traject. Verder natuurlijk de vereniging, Identipack en BAA voor het deels bekostigen van onze competitie, waardoor we echt een goed resultaat hebben weten te behalen. And last, but for sure not least, alle toeschouwers tijdens de afgelopen weken.

Nu is het best lastig om de competitie goed samen te vatten, want er is natuurlijk al een boel geschreven over alle dingen die gebeurd zijn. Daarom blikt deze keer elke speler individueel terug door middel van één hoogtepunt & één dieptepunt.

 

Ted Schulkes

Hoogtepunt: Mijn single tegen Daan van Best, waarbij ik na hole 17 1up stond en we uiteindelijk op de laatste hole allebei een birdie maken en ik zo mijn partij win.
Dieptepunt: Na de foursomes tegen De Peelse Golf allemaal square naar hole 18 gaan en uiteindelijk met 5-1 eraf komen.

Rens Vendrig

Hoogtepunt: De teamspirit en teamsfeer door alle training en dat het dan op de eerste wedstrijd dag meteen resulteert in 12-6. Erg gaaf en trots!
Dieptepunt: Na twee solide wedstrijddagen was ik de laatste twee wedstrijddagen volledig uit mijn spel en heb niet meer kunnen spelen zoals ik dat van mezelf verwacht. Hierdoor gaf ik wedstrijden weg die ik met solide spel wel had kunnen winnen.

Rens van der Schouw

Hoogtepunt: Persoonlijk was voor mij hole 17 tijdens de foursomes op Best tegen Hoenshuis het hoogtepunt van de competitie. We stonden all-square en Bjorn sloeg onze bal te bunker in. Met alle andere spelers als publiek hole ik deze bal bijna uit voor birdie, waarbij in die paar seconden de kern van competitie spelen samenkwam: wedstrijdspanning, teamgevoel en presteren onder druk, oftewel loon naar werken.
Dieptepunt: Het wekelijks goede spel in de ochtend niet kunnen doortrekken in de middag. Ik heb elke single tegen een gelijkwaardige tegenstander uiteindelijk niet kunnen winnen doordat ik het op de greens niet afmaak. Dat is zuur, zeker als je weet dat normaal putten het sterkste onderdeel van mijn spel is.

Jules Meuffels

Hoogtepunt: De eerste overwinning in de singles tegen Hoenshuis waarmee ik mijn eerste punten in de middag haalde.
Dieptepunt: De foursome tegen Hoenshuis met Nick, waarbij we geen kans maakten en al snel verloren.

Nick Bronzwaer

Hoogtepunt: De overwinningen als team tegen Brunssum en Best met daarbij in combinatie het meeleven bij elkaar wanneer de laatste spelers nog aan het spelen waren.

Dieptepunt: Het verlies tegen De Peelse Golf, zowel als team als mijn foursome met Jules. Het verliezen van een tegenstander terwijl je voelt dat je niet minder bent of zelfs beter bent is pijnlijk. Dit was voor ons echt een unieke kans om tijdens de laatste speelronde nog mee te doen om de titel, al is het eerlijk om te zeggen dat Hoenshuis de beste ploeg in de competitie is en wij misschien die eerste plaats dus niet zouden verdienen.

Bjorn van Asselt

Hoogtepunt: De allereerste foursome met Nick, gewoon dat we op de tee stonden en ineens met iemand anders moesten spelen door een verkeerd ingevuld scoreformulier. Uiteindelijk stonden we 1up op 17 en onze tegenstanders maakten een birdie put vanaf 12m. Wij hadden nog 3 à 4 meter over voor onze birdie en deze maak ik uiteindelijk en daarna halen we de wedstrijd binnen op 18. Het was de eerste dag en dan met een overwinning weglopen daar met een compleet “verkeerde” opstelling was wel highlight voor mij.
Dieptepunt: De laatste wedstrijddag op Best was wel een dieptepunt… ik heb toen gewoon de eerste 8 holes maar 1 of 2 redelijke ballen geslagen maar de rest gewoon bijna gemist… zo slecht… Dat was wel een ding waarin zó erg van baalde, aangezien we uiteindelijk pas op 18 verloren en dus kans hadden gemaakt op meer met iets beter spel.

Zoals te lezen is, is de 18e hole tijdens onze foursomes tegen De Peelse Golf misschien wel het key-moment geweest van de competitie. We komen daar uiteindelijk 1-5 achter, maar dit had net zo goed andersom kunnen zijn en daardoor hadden we achteraf dus de eerste plaats in de poule kunnen pakken. Zulke momenten zijn erg leerzaam en dit nemen we dan ook mee voor in de toekomst. Wat in ieder geval wel duidelijk wordt is dat we trots zijn op de overwinningen die we wél behaald hebben met als gevolg een verdiende tweede plaats!

Voor nu kunnen we ons gaan focussen op het individuele seizoen, waarbij we over een aantal weken natuurlijk zullen duimen voor onze vrienden van Heren 1 27 holes, die een promotiewedstrijd gaan spelen voor een plaats in de Hoofdklasse.

Namens het Heren 1 team,

Rens van der Schouw